Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na rozerwanie, przy niewielkiej rozszerzalności, ma też dużą wytrzymałością na wysokie temperatury. Składa się ze splecionych ze sobą wysoko-wytrzymałych włókien syntetycznych z włókna szklanego. W przypadku zastosowania geosiatek do wzmocnienia nawierzchni bitumicznych, ważne jest, by miały one wydłużalność nie większą niż 3%, a więc porównywalną do wydłużalności mieszanek mineralno-asfaltowych.
Geowłókninę poliestrową jednostronnie kalandrowaną, z powodzeniem stosuje się w równym stopniu w nowych, jak też odnawianych lub modernizowanych konstrukcjach nawierzchni drogowych, do wykonywania warstw pośrednich ograniczających ewentualnie zapobiegających powstawaniu spękań odbitych.
Geowłóknina jako warstwa pośrednia stanowi izolację warstw nośnych oraz podłoża od infiltracji wody opadowej, wzmacnia konstrukcję, amortyzując przy tym naprężenia poprzez likwidowanie lub ograniczenie propagacji spękań odbitych.
Geokompozyty zbrojące powstały w wyniku połączenia ze sobą geowłókniny odpowiadającej za parametry hydrotechniczne oraz włókien wzmacniających gwarantujących wysokie wytrzymałości. Stosuje się je do wzmocnienia słabego podłoża nasypów komunikacyjnych oraz wałów ochronnych, a także do stworzenia gruntu zbrojonego.
Pozwalają też na wytworzenie zbrojonych nasypów bądź konstrukcji oporowych, przy tym mają zdolność do odprowadzania wody przyspieszając redukcję parcia wody filtracyjnej w porach gruntu, zwiększając tarcie, w efekcie poprawiając stateczność gruntu zbrojonego.
